Ιατρική

Η Ιατρική είναι επιστήμη και  τέχνη που ασχολείται με την έρευνα και την εφαρμογή μεθόδων και τεχνικών για την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπεία των ασθενειών του ανθρώπου. Θεωρείται μια από τις αρχαιότερες των πρακτικών επιστημών, έχοντας τις πρώτες της εφαρμογές στις απαρχές της ίδιας της ανθρώπινης κοινωνίας. Ως και θεωρούνταν αποκλειστικά τέχνη, ορολογία με την οποία εμφανίζεται και στον Όρκο του Ιπποκράτη.
Οι ιατροί κατά κανόνα χωρίζονται σε 4 κλάδους: της παθολογίας, της χειρουργικής, της κλινικο-εργαστηριακής ή εργαστηριακής ιατρικής, και της ψυχιατρικής. Η κτηνιατρική είναι κλάδος που ασχολείται με τη θεραπεία των υπολοίπων ζώων.

Το φίδι, το γνωστό σύμβολο-σήμα των γιατρών, σχετίζεται με την ηρωο-λατρεία και με το φιδο-ήρωα Ασκληπιό. Ο Ασκληπιός, ο "έξοχος ιατρός", ο γιος του Απόλλωνα "ιητρού" από την θνητή Κορωνίδα, φθάνει κάποτε στους τόπους λατρείας του, μεταμορφωμένος σε φίδι.Ο Ασκληπιός σε όλες τις απεικονίσεις του παρουσιάζεται όρθιος ή ένθρονος έχοντας ένα φίδι, δηλαδή τον «άλλο του εαυτό», τυλιγμένο γύρω από τη ράβδο του. Το όνομα του Ασκληπιού δεν έχει ερμηνευθεί ακόμη. Είναι όμως πιθανό να σχετίζεται με το φίδι. Στην περίπτωση αυτή, το "Ασκλ'" παράγεται από την Ασκάλαβο, που σημαίνει φίδι, σαύρα, ερπετό. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο το «-ήπιος» είναι β' συνθετικό και παράγεται από τη λέξη ήπιος.

Τι σημαίνει λοιπον οφις;

Η λέξη όφις είναι ομόριζη της λέξης οφθαλμός. Και οι δύο παράγονται από το θέμα *οπ- του οράω -ορώ: του βλέπω (Μέλλων ενεργ. Όπ-σομαι: όψομαι. Μέλλων παθ. Οπ-θήσομαι; οφθήσομαι, Αορ. παθ. ώφ-θην κλπ. Ο όφις απ' την οπ-ή του, οπ-τάζει (βλέπει). Είναι ο αόρατος προ-ορός (-φρουρός) του σπιτιού, ο άγρυπνος θυρα-ωρός (=θυρωρός) ώρα με ψιλή = φρουρά,

φυλακή) και τιμα-ωρός; τιμωρός των εχθρών του οίκου.

 

 
Ο ήρωας-φίδι Ασκληπιός

Γιατί όμως ο Ασκληπιός ήταν φιδο-ήρωας; Δεν ήταν ένας αθάνατος θεός; Όχι. Έκανε κάποτε μία υπέρβαση. Ανάστησε ένα νεκρό και γι’ αυτήν του την πράξη, που διασάλευσε την φυσική τάξη των πραγμάτων, τιμωρήθηκε από τον Δία. Ο Ζευς τον σκότωσε με τον κεραυνό του και σε πολλούς τόπους ετιμάτο ως «νεκρός» ήρωας. Ο νεκρός ήρωας όμως, σύμφωνα με την πρωτόγονη πίστη, εμφανίζεται με τη μορφή του φιδιού. Έτσι εξηγείται η ιδιότητα του φιδο-ήρωα για τον Ασκληπιό, όπου το φίδι είναι ο «δεύτερος εαυτός του».

 Πηγες: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE 
http://www.istorikathemata.com/2010/09/blog-post.html

Λοιμώδης μονοπυρήνωση ή αλλιώς Νόσος του φιλιού

Έχετε ακούσει για την «ασθένεια του φιλιού»; Πρόκειται για τη λοιμώδη μονοπυρήνωση, η οποία εμφανίζεται σε μικρό αριθμό ατόμων (νεαρής ηλικίας) που έχουν ...
προσβληθεί από τον ιό Epstein-Barr  (EBV). Ο ιός αυτός μπορεί να μεταδοθεί κατά το φιλί, ευτυχώς όμως οι περισσότεροι άνθρωποι αναπτύσσουν μηχανισμούς άμυνας που δεν επιτρέπουν στον ιό να τους προκαλέσει την πάθηση.Η νόσος μεταδίδεται με το σάλιο. Η περίοδος επώασης, δηλαδή το χρονικό διάστημα που περνά από τη στιγμή που εισέρχεται ο ιός στον οργανισμό μέχρι την εκδήλωση της ασθένειας, κυμαίνεται από 4 έως 8 εβδομάδες.

Πού οφείλεται η νόσος - Αίτια - Παράγοντες που την πυροδοτούν

Τα κυριότερα συμπτώματα της ασθένειας περιλαμβάνουν  κούραση,
πυρετός υψηλός (εως 40), λεμφαδενοπάθεια τραχηλική ή διάχυτη, φαρυγγαλγία
Επίσης μπορεί να συνυπάρχουν φαρυγγοαμυγδαλίτιδα =>μειωμένη λήψη υγρών και τροφής/δυσχέρεια στην αναπνοή //παχύ λευκό επίχρισμα στο φάρυγγα(σαν του στρεπτοκόκκου ή της διφθερίτιδας), εξάνθημα κηλιδιβλατιδώδες (στο 5% των περιπτώσεων)τη 4η-10η μέρα , πετέχειες στη μαλακή υπερώα.
Επίσης μπορεί να επηρεαστούν το συκώτι και η σπλήνα, που μπορεί να παρουσιάσουν φλεγμονή και αύξηση του μεγέθους τους.Αν και είναι αλήθεια ότι ο ιός βρίσκεται στο σάλιο και μπορεί να μεταδοθεί με το φιλί, η λοιμώδης μονοπυρήνωση δεν είναι μια ιδιαίτερα μεταδοτική νόσος. Επίσης, είναι δυνατό να μεταδοθεί και με άλλους μηχανισμούς (όπως με τον βήχα ή το φτέρνισμα). Η πρόληψη της εξάπλωσης του ιού δεν είναι εύκολη (όπως προκύπτει και από τους αριθμούς) καθώς προκαλούνται σπάνια συμπτώματα. Αλλά, ακόμα και όταν υπάρχουν, κάποιος μπορεί να είναι μεταδοτικός πριν από την εμφάνισή τους.

Διάγνωση

 
Η διάγνωση θα βασιστεί πάνω στο ιστορικό του ασθενούς, στην κλινική εξέταση, την εξέλιξη της νόσου και θα τεκμηριωθεί από τις συμπληρωματικές εξετάσεις του αίματος.
Η γενική αίματος δείχνει αρχικά μια αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων. Αυτό οφείλεται στην αύξηση ορισμένων υπο-ομάδων των λεμφοκυττάρων.
Στο μικροσκόπιο η μορφολογία των λεμφοκυττάρων αυτών, που χαρακτηρίζονται κάποτε σαν άτυπα, μπορεί να δημιουργήσει εύλογες υπόνοιες ότι πρόκειται για ένα σύνδρομο λοιμώδους μονοπυρήνωσης.
Στη συνέχεια γίνονται ειδικές εξετάσεις που στόχο έχουν να ανιχνεύσουν μέσα στο αίμα του ασθενούς τα ειδικά αντισώματα που αναπτύσσει το ανοσολογικό σύστημα του οργανισμού εναντίον του ιού EBV.
Υπάρχουν απλά τεστ όπως το monospot, που μπορούν να βοηθήσουν. Όμως η ανίχνευση και η μέτρηση των ειδικών αντισωμάτων εναντίον των ιδιαίτερων αντιγόνων του ιού EBV, που γίνονται σε  εργαστήρια ιολογίας, δίνουν μια πιο ακριβή εικόνα της λοίμωξης.
Τα ειδικά αντισώματα τύπου IgM ή IgG για τα αντιγόνα EBNA, VCA, EA του ιού EBV, ακολουθούν διαχρονικά μια συγκεκριμένη πορεία.

 Επιπλοκές

Συνήθως η νόσος κάνει τον κύκλο της χωρίς να προκαλέσει επιπλοκές. Παρόλαυτά κάποιες απο τις επιπλοκές που έχουν καταγραφεί είναι:
απόφραξη αεραγωγού, θρομβοπενία, αιμολυτική αναιμία, άσηπτη μηνιγγίτιδα, εγκεφαλίτιδα, πάρεση προσωπικού, σύνδρομο Guillain-Barre, εγκάρσια μυελίτιδα, Σπανιότατα, μπορεί η νόσος να προκαλέσει διόγκωση του σπλήνα και του ήπατος. Στην περίπτωση αυτή (κυρίως για τον σπλήνα),τα συμπτώματα είναι πόνος στην αριστερή κοιλιακή χώρα (κάτω από το στέρνο), ταχυκαρδία και αίσθημα παλμών.

Θεραπεία - Μέθοδοι αντιμετώπισης

Η νόσος κάνει το κύκλο της σε μια χρονική περίοδο τεσσάρων εως έξι  εβδομάδων και στο διάστημα αυτό θεωρείται απαραίτητη η ιατρική παρακολούθηση , ακόμα και αν δεν έχουν χορηγηθεί φάρμακα. Παράλληλα ο ασθενής με λοιμώδη μονοπυρήνωση θα πρέπει να μειώσει τις έντονες δραστηριότητες.

• Ανάπαυση (ελάττωση των κοπιαστικών δραστηριοτήτων, όπως το γυμναστήριο, τα σπορ κλπ. και της έντονης εργασίας)
• Λήψη άφθονων υγρών
• Γαργάρες με χαμομήλι και αντισηπτικές ταμπλέτες για το φάρυγγα
• Αντιφλεγμονώδη (μόνο στην περίπτωση που υπάρχει πυρετός ή έντονος πονόλαιμος που δεν υποχωρεί)

Αντιβιοτικά δίνονται μόνο σε περίπτωση  επιμόλυνσης από μικρόβια, οπότε λόγω της μειωμένης άμυνας του οργανισμού, υπάρχει κίνδυνος να παρουσιαστεί αμυγδαλίτιδα, φαρυγγίτιδα ή  ακόμα και πνευμονία.

Πηγές: http://www.medlook.net.cy/article.asp?item_id=723
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CF%8E%CE%B4%CE%B7%CF%82_%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AE%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7
http://www.iatropedia.gr/medical/malady/98
http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/2012/08/blog-post_6279.html

Ιος HPV

Ο HPV (Human papilloma virus, Ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων) είναι ένας ιός που βασίζεται στο DNA (dsDNA) και μολύνει το δέρμα και τις βλεννογόνες μεμβράνες των ανθρώπων και ορισμένων ζώων. Σύμφωνα με το Pubmed (2010 May 25;401(1):70-9. Epub 2010 Mar 5) - Μέχρι στιγμής έχουν αναγνωρισθεί 189 υπότυποι του ιού των θηλωμάτων (PV) από τους οποίους οι 120 υπότυποι προσβάλουν τον ανθρωπο -ιος HPV, και περίπου οι 40 είναι σεξουαλικά μεταδιδώμενοι.
Κάποιες μορφές του HPV μπορούν να προκαλέσουν κονδυλώματα, ενώ κάποιες άλλες μορφές μπορεί να προκαλέσουν μόλυνση, η οποία να επιφέρει προ-καρκινικές δυσπλασίες. Όλοι οι υπότυποι του HPV μεταδίδονται μέσω δερματικής επαφής και, επομένως, δεν απαιτείται πλήρης σεξουαλική επαφή για τη μετάδοση.
Μια ομάδα περίπου 40 μορφών του HPV μεταδίδονται μέσω σεξουαλικής επαφής και μολύνουν την περιοχή των γεννητικών οργάνων. Μερικές μορφές του HPV – και πιο συγκεκριμένα οι τύποι 6,11,40,42,43,44,55,61,70,72,81,83,84,89 – μπορούν να προκαλέσουν κονδυλώματα, που δεν είναι καρκινογόνα. Ωστόσο, άλλες μορφές του ιού που επίσης επηρεάζουν τα γεννητικά όργανα, δεν προκαλούν κανένα σύμπτωμα.
Η εμμένουσα λοίμωξη με των υψηλής επικινδυνότητας υπότυπων του ιου HPV - και πιο συγκεκριμένα τους τύπους 16,18,31,33,35,39,45,51,52,53,56,58,59,66,68,70,73,82,85- έχουν την τάση να μην υποστρεφουν και να ενσωματώνονται στο ανθωπινο γωνιδιωμα (DNA) με αποτέλεσμα να οδηγούν αρχικά σε προκαρκινικες αλλοιώσεις- ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία τραχήλου (CIN) και ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία του (VIN)Αυτές είναι προ-καρκινικές δυσπλασίες και ενδέχεται να εξελιχθούν σε καρκίνο. Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας για να δημιουργηθεί πρέπει πρώτα να υπάρχει μόλυνση από τον HPV (αυτό ισχύει σχεδόν σε όλες της περιπτώσεις).
Τραχηλικό τεστ Παπανικολάου (Pap-test) χρησιμοποιείται για να εντοπίσει κυτταρικές ανωμαλίες και την ύπαρξη του HPV. Έτσι, γίνεται δυνατή η χειρουργική αφαίρεση κονδυλωμάτων και/ή προ-καρκινικών αλλοιώσεων, πριν εξελιχθούν σε καρκίνο του τραχήλου. Παρόλο που η χρήση του τεστ Παπανικολάου έχει μειώσει την θνησιμότητα και την ανάπτυξη καρκίνου του τραχήλου στις ανεπτυγμένες χώρες, αυτή η ασθένεια εξακολουθεί να αποτελεί αιτία θανάτου για χιλιάδες γυναίκες κάθε χρόνο ανά τον κόσμο.
Πρόσφατα εγκρίθηκε η χρήση δύο εμβολίων (Gardasil και Cervarix) τα οποία αποτρέπουν την μόλυνση από τους πιο επικίνδυνους καρκινογόνους τύπους του HPV. Ο εμβολιασμός με τη δημιουργία προστατευτικών αντισωμάτων προφυλάσσει από τους τύπους 16 και 18 κατά 100%, δηλαδή τους δυο πιο επικίνδυνους για πρόκληση καρκίνου τύπους HPV που ευθύνονται συνολικά για το 71% των περιπτώσεων καρκίνου. Το Gardasil, ενώ περιλαμβάνει, εκτός από τους 16 και 18, και τους μη ογκογόνους τύπους 6 και 11 (αυτούς που προκαλούν κονδυλώματα) και φαίνεται πως προστατεύει ικανοποιητικά για χρονικό διάστημα μέχρι 3 χρόνια, ενώ το Cervarix, που περιλαμβάνει τους τύπους 16 και 18 φαίνεται πως προστατεύει ικανοποιητικά τουλάχιστον για 6,5 τουλάχιστον χρόνια.
Μελέτες έχουν καταδείξει ότι ο συνδυασμός εμβολιασμού και τακτικού προληπτικού ελέγχου με το Τεστ Παπ μπορούν να μειώσουν την εμφάνιση καρκίνου στον τράχηλο της μήτρας κατά 94%.
Στην Ελλάδα η εισαγωγή του εμβολίου στο εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμών έγινε τον Ιανουάριο του 2008 και το ΙΚΑ, όπως τα περισσότερα ασφαλιστικά ταμεία, καλύπτουν από τον Σεπτέμβριο του 2008 τον δωρεάν εμβολιασμό για τα κορίτσια 12-15 ετών. Από τον Ιανουάριο του 2009 γίνεται δωρεάν κάλυψη και των νεαρών γυναικών ηλικίας 16-26 ετών.

Ασθένειες που προκαλούνται από τον HPV

 

 

Δερματικά Κονδυλώματα

Μπορούν να εντοπιστούν στα γόνατα καθώς και στους αγκώνες.
Οι δερματικοί τύποι του HPV συνήθως δεν προκαλούν κονδυλώματα στα γεννητικά όργανα και δεν σχετίζονται με τον καρκίνο.

Πελματικά κονδυλώματα

Τα πελματικά κονδυλώματα εντοπίζονται στο κάτω μέρος τον ποδιών και μεγαλώνουν προς τα μέσα, προκαλώντας πόνο στο περπάτημα

Γενετικά Κονδυλώματα

Τα Γενετικά Κονδυλώματα (στα γεννητικά όργανα ή στον πρωκτό) είναι το πιο αναγνωριστικό σημείο του HPV. Παρόλο που αρκετές μορφές του HPV μπορούν να προκαλέσουν κονδυλώματα, οι τύποι 6 και 11 ευθύνονται για το 90% των περιπτώσεων.
Οι περισσότεροι άνθρωποι που μολύνονται από κάποια μορφή HPV των γεννητικών οργάνων περνάνε την μόλυνση γρήγορα, χωρίς να εμφανίσουν ποτέ κονδυλώματα ή κάποιο άλλο σύμπτωμα. Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί από το ένα άτομο στο άλλο, ακόμα και αν το μολυσμένο άτομο δεν έχει παρουσιάσει έντονα συμπτώματα.
Οι μορφές του HPV που προκαλούν γενετικά κονδυλ δεν προκαλούν καρκίνο. Ωστόσο αν κάποιος εμφανίσει γενετικά κονδυλώματα τότε είναι πιθανό να έχει μολυνθεί και από τις ``επικίνδυνες μορφές`` του ιού.

Καρκίνος

Σχεδιάγραμμα Μορφών HPV

Οι σεξουαλικά μεταδιδόμενοι -υψηλής επικινδυνότητας υπότυποι του ιού HPV -16,18,31,33,35,39,45,51,52,53,56,58,59,66,68,70,73,82,85, προκαλούν εμμένουσα λοίμωξη και μπορεί να οδηγήσουν σε καρκίνο του τραχήλου και καρκίνο των
Επιδημιολογικά, πάνω από το 90% των περιστατικών καρκίνου που οφείλονται στον HPV εμφανίζονται στον τράχηλο της μήτρας. Μερικοί τύποι του HPV και ειδικά ο τύπος 16, έχει ανακαλυφθεί πως σχετίζεται με ορισμένου καρκίνους του λαιμού και του στόματος.
Ένα ιστορικό μόλυνσης από μία ή περισσότερες "υψηλού κινδύνου" μορφές του HPV θεωρείται πως είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη καρκίνου (η περισσότερες μορφές του HPV δεν θεωρούνται υψηλού κινδύνου), γυναίκες χωρίς ιστορικό του ιού δεν αναπτύσσουν καρκίνο του τραχήλου. Ωστόσο, η μόλυνση συνήθως καθαρίζεται γρήγορα από το ανοσοποιητικό σύστημα και δεν προλαβαίνει να αναπτυχθεί σε καρκίνο. Επειδή η διαδικασία μετατροπής των κυττάρων του τραχήλου σε καρκινικά κύτταρα είναι εξαιρετικά αργή, ο καρκίνος εμφανίζεται σε άτομα που είναι μολυσμένα με τον ιό για πολλά χρόνια, συνήθως μια δεκαετία.
Οι σεξουαλικά μεταδιδόμενες μορφές του HPV επίσης προκαλούν καρκίνους, ένα μεγάλο ποσοστό των καρκίνων του πρωκτού οφείλεται σε αυτές τις μορφές HPV ενώ το 25% των καρκίνων του στόματος και του λαιμού οφείλεται στον HPV. Αν κάποιος κάνει πρωκτικό ή στοματικό σεξ με κάποιο μολυσμένο άτομο, τότε αυξάνονται οι πιθανότητες να αναπτύξει ένα τέτοιου είδους καρκίνο.

Αναπνευστικό

Οι τύποι 6 και 11 του HPV έχουν βρεθεί να επηρεάζουν το αναπνευστικό, σχηματίζοντας κονδυλώματα στον φάρυγγα ή σε άλλα μέρη του αναπνευστικού συστήματος, σπάνια όμως.
Αυτά τα εξογκώματα μπορεί να χρειαστούν χειρουργική για την αφαίρεσή τους και μπορούν να επέμβουν στην αναπνοή ενός ατόμου και σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις να γίνουν καρκινώματα.

Μόλυνση και Μετάδοση

Απαιτείται άμεση επαφή με δέρμα ή με βλεννογόνο, των αλλοιώσεων από HPV, για να μεταφερθεί ο ιός. Η απλή όμως μεταφορά του ιού από άτομο σε άτομο δεν είναι συνήθως ικανή να δημιουργήσει φλεγμονή. Πρέπει να υπάρξει τριβή και να προκύψουν μικροτραυματισμοί για να εισχωρήσει ο ιός στο επιθήλιο. Γι’ αυτό, η σεξουαλική επαφή (κολπική ή πρωκτική) αποτελεί τον ευκολότερο τρόπο μετάδοσης για τους HPV. Άλλοι τύποι σεξουαλικής επαφής (τριβή των γεννητικών οργάνων με το χέρι ή μεταξύ τους, στοματο-γεννητική επαφή) είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε φλεγμονή, εφόσον υπάρχουν αμυχές στο επιθήλιο και το ανοσοποιητικό σύστημα δεν λειτουργήσει καλά, θεωρούνται όμως σπανιότεροι τρόποι μετάδοσης.^[1]

Διάγνωση και Πρόληψη

Οι περισσότεροι άνθρωποι μολύνονται από διάφορους δερματικούς τύπους του HPV στην παιδική ηλικία. Ο HPV έχει την ικανότητα να παραμένει στο περιβάλλον για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα και για αυτό τον λόγο αν θέλετε να αποφύγετε μόλυνση από τον ιό αποφύγετε την επαφή με επιφάνειες όπως, δάπεδα σε δημόσιες τουαλέτες κλπ.

Διάγνωση

Διάγνωση του HPV γίνεται με το Τεστ Παπανικολάου καθώς και την τυποποίση του ιού με HPV DNA TEST το οποίο μας αποκαλύπτει τον υπότυπο του ιού καθώς και αν υπαρχεί συνλοίμωξη.

Τεστ Παπανικολάου

Μερικές σεξουαλικά μεταδιδόμενες μορφές του HPV μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο, συνεχόμενη μόλυνση με της μορφές υψηλού κινδύνου είναι ένας μεγάλος παράγοντας σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις του καρκίνου του τραχήλου. Η ανάπτυξη καρκίνου από τον HPV είναι μια αργή διαδικασία και μπορεί να κρατήσει πολλά χρόνια. Σε αυτή την περίοδο τα προ-καρκινικά κύτταρα μπορούν να εντοπιστούν από το τεστ Παπ (τεστ Παπανικολάου). Το τεστ Παπ είναι μια καλή στρατηγική για την αποφυγή καρκίνου του τραχήλου. Στο τεστ Παπ ο ιατρός παίρνει κύτταρα από τον τράχηλο, τα τοποθετεί σε μια αντικειμενοφόρο πλάκα και τα κοιτάζει κάτω από μικροσκόπιο για να εντοπίσει καρκινικά κύτταρα. Αυτή η μέθοδος είναι 70% με 80% λειτουργική στην εντόπιση κυτταρικών ανωμαλιών. Λεπτομερής έρευνα του τραχήλου με κολποσκόπηση μπορεί να συστηθεί εάν το τεστ Παπανικολάου έχει δείξει κυτταρικές ανωμαλίες.
Έχει προταθεί να γίνεται τεστ Παπανικολάου για πρωκτικό καρκίνο σε μερικές υποκατηγορίες ομοφυλόφιλων ανδρών.

Εμβόλιο

Στις 8 Ιουνίου του 2006 εγκρίθηκε η χορήγηση του εμβολίου Gardasil. Το εμβόλιο προστατεύει τον οργανισμό από τους τύπους 6,11,16 και 18, από τους οποίους μόνο οι 16 και 18 μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο. Τα δημοσιευμένα στοιχεία του Gardasil δείχνουν διάρκεια 3,5 χρόνων.
Το Σεπτέμβριο του 2007 εγκρίθηκε στην Ευρώπη η χορήγηση του εμβολίου Cervarix, το οποίο παρέχει υψηλή προστασία από τους ΗPV τύπους 16 και 18 (υπεύθυνοι για το 71% των περιπτώσεων καρκίνου τραχήλου της μήτρας) για τουλάχιστον 6,5 χρόνια. Τον Ιούλιο του 2009 ανακοινώθηκε σε μια μεγάλη κλινική μελέτη ότι το Cervarix προλαμβάνει συνολικά πέντε ογκογόνα στελέχη του ιού HPV εκτός από τους 16 και 18 δίνοντας έτσι επιπλέον προστασία από τον καρκίνο κατά 11-16%. Τον Αύγουστο του 2010 εγκρίθηκε από τις Ευρωπαϊκές Αρχές και τον ΕΟΦ νέο και διευρυμένο φύλλο οδηγιών για το Cervarix με ένδειξη για προστασία από τους πέντε συχνότερους ογκογόνους τύπους του ιού HPV.
Το εμβόλιο δεν έχει παρενέργειες, εκτός από ελαφρύ τσούξιμο στην περιοχή που ένα άτομο εμβολιάστηκε. Προς το παρόν και σε όλο τον κόσμο το εμβόλιο χορηγείται μόνο σε γυναίκες και νεαρά κορίτσια με αποζημίωση από τα Ταμεία.

Προφυλακτικά

Το προφυλακτικό δεν παρέχει ουσιαστική προστασία ενάντια στον HPV αλλά μειώνει τις πιθανότητες μετάδοσης του ιού.

Θεραπεία

Ο ιός δεν μπορεί να απομακρυνθεί από τον οργανισμό. Μολύνει τα κύτταρα και παραμένει για πάντα μέσα τους. Όμως οι δυσπλασίες και τα κονδυλώματα μπορούν να αφαιρεθούν. Στις θεραπευτικές μεθόδους περιλαμβάνονται: η τοπική επάλειψη με αντινεοπλασματικά φάρμακα, όπως η ποδοφυλλίνη ή η 5-φθοριουρακίλη, ο καυτηριασμός, η εξαίρεση των κονδυλωμάτων με λειζερ ή η κρυοχειρουργική αφαίρεση τους.

Πηγές:  http://el.wikipedia.org/wiki/HPV#.CE.91.CF.83.CE.B8.CE.AD.CE.BD.CE.B5.CE.B9.CE.B5.CF.82_.CF.80.CE.BF.CF.85_.CF.80.CE.BF.CF.85_.CF.80.CF.81.CE.BF.CE.BA.CE.B1.CE.BB.CE.BF.CF.8D.CE.BD.CF.84.CE.B1.CE.B9_.CE.B1.CF.80.CF.8C_.CF.84.CE.BF.CE.BD_HPV

Νόσος του Χάντινγκτον (HD)

Νόσος του Χάντινγτον ή χορεία του Χάντινγτον (HD) είναι νευροεκφυλιστική γενετική διαταραχή που επηρεάζει τον συντονισμό των μυών και οδηγεί σε γνωστικη εξασθένιση και άνοια. Συνήθως γίνεται αισθητή στη μέση ηλικία. Η νόσος του Χάντινγτον είναι η πιο κοινή γενετική αιτία μη φυσιολογικών ακούσιων κινήσεων σφαδασμού που ονομάζονται χορεία . Είναι πολύ πιο συχνή σε άτομα δυτικής ευρωπαϊκής καταγωγής από ό, τι ασιατικής ή αφρικανικής καταγωγής. Η ασθένεια προκαλείται από μία αυτοσωμική επικρατή μετάλλαξη σε ένα από τα δύο αντίγραφα του γονιδίου Huntingtin ενός ατόμου, το οποίο σημαίνει ότι κάθε παιδί πάσχοντος γονέα έχει 50% πιθανότητα να κληρονομήσει την ασθένεια. Στις σπάνιες περιπτώσεις όπου και οι δύο γονείς έχουν μεταλλαγμένο αντίγραφο, ο κίνδυνος αυξάνεται σε 75%, και όταν ένας από τους γονείς έχει δύο μεταλλαγμένα αντίγραφα, ο κίνδυνος είναι 100% (όλα τα παιδιά θα νοσούν). Σωματικά συμπτώματα της νόσου του Huntington μπορεί να αρχίσουν σε οποιαδήποτε ηλικία από την παιδική ηλικία με τα γηρατειά, αλλά συνήθως αρχίζουν μεταξύ 35 και 44 ετών.Περίπου 6% των περιπτώσεων αρχίζει πριν από την ηλικία των 21 ετών με σύνδρομο ακινησίας-ακαμψίας• εξελίσσονται γρηγορότερα και διαφέρουν ελαφρώς. Η παραλλαγή έχει ταξινομηθεί ως νεανική, ακινητική-δυσκαμπτική ή Westphal παραλλαγή της νόσου.
Το γονίδιο Huntingtin παρέχει κανονικά τις γενετικές πληροφορίες για μια πρωτεΐνη που ονομάζεται επίσης "Huntingtin". Η μετάλλαξη του γονιδίου Huntingtin κωδικοποιεί μια διαφορετική μορφή της πρωτεΐνης, η παρουσία της οποίας οδηγεί σε προοδευτική βλάβη σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου. Ο ακριβής τρόπος με τον οποίο συμβαίνει αυτό δεν είναι πλήρως κατανοητός. Γενετικός έλεγχος μπορεί να πραγματοποιηθεί σε οποιοδήποτε στάδιο της ανάπτυξης , ακόμη και πριν από την έναρξη των συμπτωμάτων. Το γεγονός αυτό θέτει διάφορα ζητήματα ηθικής συζήτησης: σε ποια ηλικία ένα άτομο θεωρείται αρκετά ώριμο για να επιλέξει τον έλεγχο, έχουν οι γονείς το δικαίωμα να υποβάλλουν τα παιδιά τους στον έλεγχο, καθώς και τη διαχείριση απορρήτου και δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων των δοκιμών. Γενετική συμβουλευτική έχει αναπτυχθεί για την ενημέρωση και υποστήριξη των ατόμων που σκέφτονται να κάνουν γενετικές εξετάσεις και έχει γίνει ένα πρότυπο για άλλες γενετικά επικρατείς ασθένειες.
Τα συμπτώματα της νόσου μπορεί να ποικίλλουν μεταξύ ατόμων και μεταξύ των ασθενών μελών της ίδιας οικογένειας, αλλά τα συμπτώματα εξελίσσονται προβλέψιμα για τα περισσότερα άτομα. Τα αρχικά συμπτώματα είναι μια γενική έλλειψη συντονισμού και αστάθεια κατά το περπάτημα. Καθώς προχωρά η νόσος, ασυντόνιστες, σπασμωδικές κινήσεις του σώματος γίνονται πιο εμφανείς, μαζί με μια μείωση των νοητικών ικανοτήτων και της συμπεριφοράς και εμφάνιση ψυχιατρικών προβλημάτων. Οι σωματικές ικανότητες σταδιακά παρεμποδίζονται μέχρι που οι συντονισμένες κινήσεις γίνονται πολύ δύσκολες.Οι νοητικές ικανότητες γενικά φθίνουν σε άνοια. Επιπλοκές, όπως πνευμονία , καρδιακή νόσος , και τραυματισμοί από πτώσεις μειώνουν το προσδόκιμο ζωής κατά περίπου είκοσι χρόνια μετά την έναρξη των συμπτωμάτων. Δεν υπάρχει θεραπεία για τη νόσο του Χάντινγκτον και φροντίδα όλο το εικοσιτετράωρο απαιτείται στα προχωρημένα στάδια της νόσου. Αναδυόμενες θεραπείες μπορούν να ανακουφίσουν μερικά από τα συμπτώματά της.
Οργανώσεις αυτοβοήθειας, με τις πρώτες να ιδρύονται το 1960 και να αυξάνονται σε αριθμό, έχουν εργαστεί για την αύξηση της ευαισθητοποίησης του κοινού, ώστε να παρέχει υποστήριξη για τα άτομα και τις οικογένειές τους, και να προωθήσουν την έρευνα. Η Hereditary Disease Foundation, μια ερευνητική ομάδα που δημιουργήθηκε από την πρώτη οργάνωση υποστήριξης, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εύρεση του γονιδίου, το 1993. Από τότε, κάθε λίγα χρόνια γίνονται νέες ανακαλύψεις και η κατανόηση της νόσου βελτιώνεται. Οι τρέχουσες ερευνητικές κατευθύνσεις περιλαμβάνουν τον προσδιορισμό του ακριβούς μηχανισμού της νόσου, βελτιώνοντας τα ζωικά μοντέλα για την επίσπευση της έρευνας, τις κλινικές δοκιμές των φαρμακευτικών προϊόντων για τη θεραπεία των συμπτωμάτων ή την επιβράδυνση στην εξέλιξη της νόσου, καθώς και τη μελέτη των διαδικασιών, όπως η θεραπεία βλαστικών κυττάρων , με στόχο την αποκατάσταση των ζημιών που προκαλούνται από της νόσο.

 Συμπτώματα του H.D και η εξέλιξη της;

Η ηλικία εμφάνισης της νόσου συνήθως είναι μεταξύ 30 με 50 χρονών. Παρόλα αυτά, υπάρχει επίσης μορφή του H.D, το οποίο επηρεάζει τα παιδιά και τους εφήβους. Η ασθένεια ξεκινά με εκδήλωση σύγχυσης και αλλαγές στη συμπεριφορά και στη συνέχεια τα άτομα με H.D χάνουν την ικανότητα της κίνησης, της σκέψης και της επικοινωνίας.

Αναλυτικά:

ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

·  Ακούσια κίνηση των δακτύλων, πόδια, πρόσωπο ή κορμός

·  Σημάδια αδεξιότητας

·  Απώλεια ισορροπίας και συντονισμού

·  Μπερδεμένη ομιλία

·  Σφίξιμο της γνάθου και τρίξιμο των δοντιών

·  Δυσκολία στο φαγητό

·  Η συνεχής σύσπαση των μυών

ΨΥΧΙΚΑ ΣΥΜΤΩΜΑΤΑ

·  Απώλεια συγκέντρωσης

·  Απώλεια της μνήμης

·  Οι αποφάσεις του ατόμου επηρεάζονται σημαντικά

·  Αντιμετωπίζει δυσκολίες όσον αφορά τη λήψη αποφάσεων

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

·  Το άτομο γίνεται αρκετά επιθετικό και εξάπτεται σχετικά εύκολα.

·  Η ενέργεια του είναι σε χαμηλά επίπεδα

·  Κατάθλιψη

·  ΓΕΝΙΚΑ: χάνει το ενδιαφέρον στη ζωή

Σε προχωρημένα στάδια του H.D, ο ασθενής μπορεί να έχει ψευδαισθήσεις, ακόμα και παράνοια. Επιπλέον, χάνει την ικανότητα οδήγησης.  Επίσης, λόγω των αλλαγών στη συμπεριφορά του ατόμου και την πλήξη που αισθάνεται μπορεί ο ασθενής να επιδοθεί σε υπερβολικό κάπνισμα. Ακόμα, η διαταραχή του ύπνου των ασθενών με Huntington είναι συνηθισμένη καταγγελία. Η διαταραχή αυτή μπορεί να οφείλεται σε κατάθλιψη ή στη διαταραχή του συναισθήματος. Αν η διαταραχή της διάθεσης αντιμετωπιστεί επαρκώς μπορεί να βελτιωθεί το πρόβλημα με τον ύπνο. Είναι σημαντικό να διατηρηθεί ένα πρόγραμμα ύπνου, έτσι ώστε να λειτουργεί ικανοποιητικά ο κύκλος του ύπνου. Σαφώς, η ανησυχία του ύπνου οφείλεται σε ακούσια κίνηση του σώματος του ασθενή, οποίος όμως αγνοεί αυτές τις μετακινήσεις. Τέλος, ο ασθενής μπορεί να χρειαστεί να ζητήσει συνταξιοδότηση καθώς εξελίσσεται η νόσος, καθώς μπορεί να εμφανιστεί απρόσεχτος, τεμπέλης, οξύθυμος στη δουλειά του. Αν ο εργοδότης ενημερωθεί σχετικά με τη φύση του προβλήματος μπορεί να πάρει το άτομο κάποια βοήθεια στο χώρο εργασία
^{Η γενετικη μεταλλαξη}

 
Η νόσος του Χάντινγκτον είναι μία από τις πολλές τρινουκλεοτιδικές διαταραχές επανάληψης οι οποίες προκαλούνται από το μήκος ενός επαναλαμβανόμενου τμήματος ενός γονιδίου που υπερβαίνουν ένα φυσιολογικό εύρος.  Το htt γονίδιο βρίσκεται στο βραχύ σκέλος του χρωμοσώματος 4 στο 4p16.3. Το htt περιέχει μια αλληλουχία τριών βάσεων του DNA -κυτοσίνη-αδενίνη-γουανίνη (CAG)- που επαναλαμβάνεται πολλές φορές (δηλαδή ... CAGCAGCAG ...), γνωστό ως τρινουκλεοτιδική επανάληψη. Το CAG είναι ο γενετικός κώδικας για το αμινοξύ γλουταμίνη , οπότε μια σειρά από αυτά έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή μιας αλυσίδας γλουταμίνης που είναι γνωστή ως polyglutamine tract (ή polyQ tract), και της επαναλαμβανόμενης περιοχής που ονομάζεται PolyQ περιοχή.
Σε γενικές γραμμές, οι άνθρωποι έχουν λιγότερες από 36 επαναλαμβανόμενες γλουταμίνες στην περιοχή polyQ που οδηγεί στην παραγωγή των κυτταροπλασματικών πρωτεϊνών huntingtin. Ωστόσο, μια σειρά από 36 ή περισσότερες γλουταμίνες έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή μιας πρωτεΐνης η οποία έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά. Αυτή η διαφορετική μορφή, που ονομάζεται mHtt (μεταλλαγμένη htt), αυξάνει το ρυθμό φθοράς ορισμένων τύπων νευρώνων . Περιοχές του εγκεφάλου που έχουν διαφορετικά ποσά και εξάρτηση από αυτούς τους τύπους των νευρώνων επηρεάζονται ανάλογα. Σε γενικές γραμμές, ο αριθμός των επαναλήψεων CAG σχετίζεται με το πόσο αυτή η διαδικασία επηρεάζεται, και ευθύνεται περίπου για το 60% της διακύμανσης της ηλικία στην οποία γίνεται η έναρξη των συμπτωμάτων. Η υπόλοιπη μεταβολή αποδίδεται στο περιβάλλον και άλλα γονίδια που τροποποιούν τον μηχανισμό του HD. 36-40 επαναλήψεις έχουν ως αποτέλεσμα τη μειωμένη διεισδυτικότητα της νόσου, με μια πολύ αργότερη εμφάνιση και πιο αργή εξέλιξη των συμπτωμάτων. Σε ορισμένες περιπτώσεις η εμφάνιση μπορεί να είναι πολύ αργή που τα συμπτώματα δεν είναι ποτέ παρατηρήσιμα. Με πολλές επαναλήψεις, η νόσος του Χάντινγκτον έχει πλήρη διεισδυτικότητα και μπορεί να συμβεί κάτω από την ηλικία των 20, και αναφέρεται ως νεανική HD, ακινητική-άκαμπτη , ή παραλλαγή Westphal της νόσου. Αυτό αντιπροσωπεύει περίπου το 7% των ασθενών.

Κληρονομικότητα

Η νόσος του Huntington έχει αυτοσωμική επικρατή κληρονομικότητα, πράγμα που σημαίνει ότι ένα πληγέν άτομο κληρονομεί συνήθως ένα αντίγραφο του γονιδίου με μια διευρυμένη τρινουκλεοτιδική επανάληψη (το μεταλλαγμένο αλληλόμορφο) από τον προσβεβλημένο γονέα. Από την στιγμή που η διεισδυτικότητα των μεταλλάξεων είναι πολύ υψηλή, αυτοί που έχουν μεταλλαγμένο αντίγραφο του γονιδίου θα έχουν την ασθένεια. Σε αυτόν τον τύπο κληρονομικότητας, κάθε απόγονος ενός προσβεβλημένου άτομο έχει 50% κίνδυνο να κληρονομήσει το μεταλλαγμένο αλληλόμορφο και ως εκ τούτου να εμφανίσει τη διαταραχή. Αυτή η πιθανότητα είναι ανεξάρτητη από το φύλο.
Τρινουκλεοτιδικές επαναλήψεις CAG πάνω από 28 φορές είναι ασταθείς κατά τη διάρκεια της αντιγραφής και αυτή η αστάθεια αυξάνεται με τον αριθμό των επαναλήψεων του παρόντος. Αυτό συνήθως οδηγεί σε νέες επεκτάσεις καθώς οι γενιές περνούν ( δυναμικές μεταλλάξεις ), αντί να αναπαράγει ένα ακριβές αντίγραφο του τρινουκλεοτιδίου. Αυτό προκαλεί τον αριθμό των επαναλήψεων να αλλάζει σε διαδοχικές γενιές, έτσι ενώ δεν επηρεάζεται γονέας με ένα «ενδιάμεσο» αριθμό επαναλήψεων (28-35), ή "μειωμένη διεισδυτικότητα» (36-40), μπορεί να κληροδοτήσει ένα αντίγραφο του γονιδίου με αύξηση του αριθμού των επαναλήψεων που να παράγει πλήρη διεισδυτικότητα. Τέτοιες αυξήσεις στον αριθμό των επαναλήψεων (που οδηγούν σε μικρότερη ηλικία εμφάνισης και αυξημένη σοβαρότητα της νόσου), σε διαδοχικές γενεές είναι γνωστές ως γενετική αναμονή . Η αστάθεια είναι μεγαλύτερη σε σπερματογένεση από ότι στην ωογένεση: τα μητρικά αλληλόμορφα είναι συνήθως ενός παρόμοιου μήκους επανάληψης, ενώ τα πατρικά έχουν υψηλότερη πιθανότητα να αυξηθούν σε μήκος . Είναι σπάνιο για τη νόσο του Huntington να προκαλείται από μία νέα μετάλλαξη , όπου κανείς από τους γονείς δεν έχει πάνω από 36 επαναλήψεις CAG. Τα άτομα με προσβεβλημένα και τα δύο γονίδια είναι σπάνια, εκτός από τις μεγάλες όμαιμες οικογένειες . Για κάποιο διάστημα η νόσος του Χάντινγκτον πιστεύεται ότι ήταν η μόνη ασθένεια για την οποία ένα μεταλλαγμένο δεύτερο γονίδιο δεν επηρεάζει τα συμπτώματα και την εξέλιξη, αλλά έκτοτε έχει διαπιστωθεί ότι μπορεί να επηρεάσει το φαινότυπο και τον ρυθμό της εξέλιξης. Απόγονοι ενός ατόμου που έχει δύο μεταλλαγμένα γονίδια θα κληρονομήσει ένα από αυτά και ως εκ τούτου σίγουρα θα κληρονομήσει την ασθένεια. Απόγονοι, όπου και οι δύο γονείς έχουν ένα μεταλλαγμένο γονίδιο έχουν 75% κίνδυνο να κληρονομήσουν νόσο του Χάντινγκτον, συμπεριλαμβανομένου του κινδύνου κατά 25% να κληρονομήσει δύο μεταλλαγμένα γονίδια. Μονοζυγωτικοί δίδυμοι , που έχουν κληρονομήσει το ίδιο μεταλλαγμένο γονίδιο, συνήθως έχουν διαφορετικές ηλικίες στην πρώτη εμφάνιση συμπτωμάτων.

Διάγνωση

 Ιατρική διάγνωση από την έναρξη της νόσου μπορεί να γίνει μετά την εμφάνιση των σωματικών συμπτωμάτων ειδικά για τη συγκεκριμένη νόσο. Ο γενετικός έλεγχος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να επιβεβαιώσει μια φυσική διάγνωση, αν δεν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό υψηλής ευκρίνειας. Ακόμη και πριν από την έναρξη των συμπτωμάτων, ο γενετικός έλεγχος μπορεί να επιβεβαιώσει αν ένα άτομο ή έμβρυο φέρει ένα διευρυμένο αντίγραφο της τρινουκλεοτιδικής επανάληψης στο htt γονίδιο που προκαλεί την ασθένεια. Η γενετική συμβουλευτική μπορεί να παρέχει συμβουλές και καθοδήγηση σε όλη τη διαδικασία δοκιμής, και για τις επιπτώσεις μιας επιβεβαιωμένης διάγνωσης. Οι επιπτώσεις αυτές περιλαμβάνουν τις επιπτώσεις στην ψυχολογία,τη σταδιοδρομία ενός ατόμου, αποφάσεις του οικογενειακού προγραμματισμού, τους συγγενείς και τις σχέσεις. Παρά τη διαθεσιμότητα των προ-συμπτωματικών δοκιμών, μόνο το 5% των ατόμων που κινδυνεύουν να κληρονομήσουν HD επιλέγουν να το κάνουν

Πηγές:
 http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%8C%CF%83%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A7%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD
http://perieidikisagwgis.blogspot.gr/2010/09/huntington-huntington-disease.html
http://ceg-harry.blogspot.gr/2010/06/huntington-hd.html